ऊर्मी

मॉस्को - सेंट पिटर्सबर्ग

23 जुलै ला प्रवासाला सुरुवात करायची हे नक्की ठरले आणि आम्ही तयारीला लागलो. हातात अवघा दिड दिवस होता. 21 ची संध्याकाळ / रात्र आणि 22 चा पुर्ण दिवस. तेवढ्या वेळात सामान एकत्र करुन भरणे जरा धावपळीचेच झाले कारण बर्‍याच गोष्टी बाहेरुन विकत आणायच्या होत्या. विकत आणलेल्या वस्तु, कपडे, खाण्याच्या वस्तु, हाताशी असलेली बरी म्हणुन घेतलेली आमची औषधे, लेकीची औषधे, गरम कपडे , पादत्राणे, लेकीचे खाण्याचे हाल नको म्हणुन मग वरण भातासाठी डाळ तांदुळ (पाठोपाठ सगळे मसाले आलेच :-) ) शिजवायला राईस कुकर, असं करत करत सामान वाढतच गेलं आणि हा ढिग झाला. मनात जरा धाकधुकच होती की एवढं सामान बघुन नवरा नक्कीच ओरडणार पण अहो आश्चर्यम नवरा म्हणला 'आपलीच गाडी आहे मग काय हवं ते घे. शेवटी प्रवास सोयीचा आणि सुखकर व्हायला हवा'. झालं मग काय माझ्यातली सुगृहिणी जागृत झाली आणि मी सामानाच्या त्या ढिगात चारदोन गोष्टी अजुन घातल्या.

मनासारखे आणि गरज असलेले व नसलेले ( गरज नसलेल्या वस्तु कुठल्या हे घरी परत आल्यावर कळले :-) ) सामान जमवुन 22 च्या रात्री 2 वाजता आमचं गाठोडं बांधुन तयार झालं आणि रामप्रहरी सहा वाजता प्रवासाला सुरुवात करायची असे ठरवुन पहाटे पाच चा गजर लावुन आम्ही निश्चिंत मनाने गाढ झोपी गेलो. गजराने आपले काम चोख बजावले होते, पाच वाजता त्याने उठा उठा म्हणुन ठणाणा केला पण 10 मिनिटात उठतो असे सांगुन नवर्‍याने त्याला गप्प केले आणि अशी काही साखरझोप लागली की सरळ सकाळी सात वाजता जाग आली. मग पळापळ, धावाधाव, आरडाओरडा, एकमेकांवर चिडणे, आरोप प्रत्यारोप करणे असे सगळे प्रकार करुन आणि उरलेल्या वेळात आन्हिकं आवरुन 9 वाजता आम्ही प्रयाण केले.

आम्ही निघालो तोपर्यंत मॉस्को च्या रहदारीने चांगलेच बाळसे धरले होते त्यामुळे मॉस्को च्या बाहेर पडायला आम्हाला दुप्पट वेळ लागला. नंतर चा प्रवास मात्र छान झाला. मधे मधे रस्ता दुरुस्तिची कामं पुण्याची आठवण करुन देत होती. तेवढे वगळुन संपुर्ण रस्ताभर हिरवीगार शेतं, रंगीवबेरंगी फुलं, हलकेच खळाळत हसणार्‍या तब्बल 12 छोटुकल्या नद्या आणि गर्द हिरवी घनदाट जंगलां नटलेल्या निसर्गराजाने आम्हाला सोबत केली. वाटेत ट्रेन चे दोन डबे जोडुन एक मस्त उपहारगृह केलं होतं. ते बघुन मजाच वाटली.

प्रवासात आमचे आणि कॅमेर्‍याचे तोंड अखंड सुरु होते. निरनिराळे चिप्स, छान छान चवीचे फळांचे रस, सॅंडविच असा सगळा खाउ आम्ही गट्टम करत होतो आणि आमचा कॅमेरा जे जे सुंदर दिसत होते त्यांना टिपण्यात मग्न होता. माझ्या माकड उड्या सुरु होत्या. कधी नवर्‍यासोबत पुढे तर कधी लेकी बरोबर मागे. कधी नवर्‍याला सोबत तर कधी लेकीला. मज्जा आली. लहानपणी झाडावर चढुन एका फांदी वरुन दुसर्‍या फांदीवर उडी मारायचे त्याची आठवण झाली. पाच तास सलग गाडी चालवुन नवर्‍याला जरा कंटाळ आला होता, गाडीत पेट्रोल ही भरायचं होतं आणि आम्हालाही रेस्टरूम ला जायचं होतं. तसं एक छानसा पेट्रोल पंप बघुन आम्ही गाडी थांबवली. इथे शहराबाहेरचे पेट्रोल पंप खुपच देखणे असतात. निसर्गरम्य ठिकाणी बांधतात. आणि तिथेच सगळ्या सोयी सुविधा असतात. स्वच्छ आणि प्रशस्त रेस्टरूम्स, एक छोटसं स्टोअर आणि छोटेखानी पण अतिशय स्वच्छ आणि बर्‍यापैकी पदार्थ असलेले उपहारगृह. आणि बरेच ठिकाणी बाहेर बाकडी टाकलेली असतात. एकदम ढाब्याचा फील येतो. प्रदुषण मुक्त गार झुळकांत उन्हाची ऊब घेत आणि वाफळत्या कॉफिचे घोट रिचवण्यात वेगळिच मजा येते. या पेट्रोल पंपावर आम्ही साधारण तासभर घालवला. मस्त मजा आली. उपहारगृहातील पीटर ने तर अफलातुन कॉफी बनवली होती. छान तरतरीत होउन आम्ही पुढे निघालो.

यथावकाश 722 किमी अंतर 9 तासात पुर्ण करुन संध्याकाळी 6 वाजता आम्ही सेंट पिटर्सबर्गमधिल आमचे वास्तव्य असणार्‍या हॉटेल ला जाउन पोचलो. नवर्‍याचा खुप जवळचा एक मित्र सुद्धा ऑफिस च्या कामानिमित्त तिथेच राहायला होता. आम्ही 3 वर्षांनी भेटत होतो. मग काय त्या संध्याकाळी आम्ही धमाल केली. रात्री तंदुरी नाईट्स ला भारतीय जेवण जेवलो ( जेवण ठिकठाकच होतं पण अनेक दिवसांनी बाहेर भारतीय जेवण जेवलो त्याचच अप्रुप ) आणि दुसर्‍या दिवशीची आखणी करण्यात कधीच मध्यरात्र झाली.