ऊर्मी

आज उगाचच खुप छान वाटते आहे...
अनपेक्षितपणे भरून आलेले काजळमाखले आभाळ आणि सातभाईंची उडालेली गडबड...
एकाएकी सुरु झालेला,निलगिरी,आंब्याच्या गर्द झाडीत उनाड पोराप्रमाणे शिळ वाजवणारा, आणि पानगळतीचे निमित्त साधुन डोक्यावर पर्णवर्षाव करणारा तो खोडकर वारा...
वारयाच्या साथीने अलगद आपल्याभवतीच फेरया मारणारे धुलिकणांचे लोट...
रिमझिम चे संकेत मिळताच डौलात नाचणारे फुलारलेले, पिसारलेले मोर...
हळुवार आलेली पावसाची सर आणि तिच्या पाठोपाठ बेभान होउन आलेला ओल्या मातीचा सुगंध...
आज उगाचच खुप छान वाटते आहे...

मला नेहमी विचारला जाणारा प्रश्न... काय करतेस तु घरी दिवसभर? तुला कंटाळा येत नाही? येत जा की संध्याकाळी कट्ट्यावर... आम्ही मस्त गप्पा मारतो, टाइमपास करतो, मजा येते...इति आमच्याच शेजारच्या काही बायका... काही नवपरिणीत, तर काही सासुपदाला 'पोचलेल्या' अश्या सर्वच वयोगटातील...माझी नुकतीच परीक्षा संपली होती, म्हणुन विचार केला की एवढा आग्रह होतो आहे तर जाउया जरा... कुणास ठाउक, खरच मजा येइल ...

म्हणुन गेले एका संध्याकाळी. पण तिथे गेल्यावर माझा विरसच झाला... कुणाचं लफडं कुणासोबत आहे, कुणाचा नवरा कोणाच्या बायकोवर लाईन मारतो, आज कुणाचं भांडण झालं? अश्या अनेक ताज्या विषयांवर चर्चा सुरु होत्या... मला पण बरेच प्रश्न विचारण्यात आले, पण मला मुळात gossip करायला आवडत नसल्यामुळे बहुतेकांची उत्तरे मला माहिती नव्हती... त्या बायकांची प्रचंड निराशा झाली... मला म्हणायला लागल्या काय गं तु अशी, तुझ्याजवळ काही spice च नाहिये... काय करते दिवसभर घरी राहुन कुणास ठाउक... दोन माणसं तर आहेत घरी.एवढं काम तरी काय असतं? काही कसली माहिती नसते आणि 'माहिती काढण्यात' काही interest पण नसतो...

घरी आल्यावर मी जरा विचारातच पडले... खरच आपल्यामधे, आपल्या आयुष्यामधे काही spice नाही का?

पण विचार करता करता मला जाणवु लागलं की अभ्यास आणि घरकाम झाल्यावर उरलेल्या फावल्या वेळात चांगलं वाचन करणे, शेजारच्या चिमुरडिला origami शिकविणे, कागदातुन एक नवं विश्व साकारल्यावर, तिच्या चेहेरयावरची,आश्चर्यचकित आणि आनंदी,कुतुहल मिश्रित भावांची रंगपंचमी बघणे, त्याला आवडते म्हणुन त्याच्या आवडिचा पदार्थ करणे आणि त्याने दाद दिल्यावर मनातल्या मनात गिरकी घेणे, अंगणात रोज येणारया मोराला खायला घालता घालता त्याच्याशी उगाचच पोरकट बोलणे आणि त्याने आपले पिस टाकले की ते त्याची आठवण म्हणुन जपुन ठेवणे... ह्या सारया गोष्टी म्हणजेच माझ्या छोट्याश्या आयुष्यातला spice आहे... हे सर्व नसेल तर मात्र खरच माझं जगणं बेचव होईल... हे देवा, माझ्या लहानश्या आयुष्यात, निरागसपणा असाच भरभरुन वाहु दे, हीच तुला प्रार्थना...

Then Almitra spoke again and said, And what of Marriage, master?

And he answered saying:

You were born together, and together you shall be for evermore.

You shall be together when the white wings of death scatter your days.

Aye, you shall be together even in the silent memory of God.

But let there be spaces in your togetherness.

And let the winds of the heavens dance between you.



Love one another, but make not a bond of love:

Let it rather be a moving sea between the shores of your souls.

Fill each other's cup but drink not from one cup.

Give one another of your bread but eat not from the same loaf.

Sing and dance together and be joyous, but let each one of you be alone,

Even as the strings of a lute are alone though they quiver with the same music.



Give your hearts, but not into each other's keeping.

For the only hand of life can contain your hearts.

And stand together yet not too near together

For the pillars of the temple stand apart,


And the oak tree and the cypress grow not in each other's shadow.

......................................................................................................................

Kahlil Gibran - Book One

आज बरेच दिवसांनी मी आजारी पडले... उत्तरेतल्या कडाक्याच्या थंडीत निरनिराळ्या चवदार पदार्थांवर ताव मारत मी बहुदा माझ्या पचनशक्तिवर जरा जास्तच ताण दिला असावा... त्याचा परिणाम आज पहाटेपासुन दिसुन आला ... जुलाब आणि उलट्यांनी मी त्रस्त झाले आहे, पण मी खुश आहे... कारण मी आजारी आहे... आजारी पडण्यात पण एक वेगळाच आनंद असतो... आज मी चक्क सकाळी कधी नव्हे ते अकरा वाजता झोपुन उठले... वर्तमानपत्र, दुध, पाणी, औषध इ.इ. सगळ हातात... आज स्वयंपाक पण करावा लागला नाही... वाह वाह...

असं अधुन मधुन आजारी पडायला हवं... ( त्याचं एक कारण असही आहे की घरच्या पुरुषांना तेव्हा बाई ची किंमत कळते... एरव्ही सगळा आनंदी आनंदच असतो... घर की मुर्गी दाल बराबर ... I know समस्त भगिनी वर्गाचा मला इथे support मिळणार आहे ;-) ) असो...

तर आज सकाळपासुन मी माझं आजारपण enjoy करते आहे... ( on serious note I hope this doesnt last long... otherwise it would be exactly contrary to the enjoyment... ;-) )

Anyways... आजचा दिवस तर मी मजेत घालवणार आहे... आज मला माझ्या साठी वेळच वेळ आहे... किती दिवसांपासुन खलिल जिब्रान चं पुस्तक मला खुणावतयं... आज नक्कीच मी त्याच्याशी संवाद साधणार आहे... आणि पण बरयाच गोष्टी करायच्या आहेत... सगळ्या जरी पुर्ण नाही झाल्यात तरी काही गोष्टी तरी नक्कीच करता येतील... उरलेल्या पुढच्या आजारपणासाठी due...

मग तुम्ही काय विचार करताय.. उचला पेन आणि यादी करायला घ्या की आजारी पडल्यावर काय काय करायचयं म्हणजे आजारी पडल्यावर विचार करण्यात वेळ न घालवता तुम्हाला तुमची आवडती गोष्ट लगेच करता येईल...

एक मात्र नक्की की आजारी पडण्यात सुख असतं !!!

Enjoy you all आजारी people out there... Cheers...

काल रात्री झोपताना आई ने दिलेली गोधडी पांघरली...

एवढी मउसुत आणि हळुवार! जणु काही आईच अंगावरून अलगद हात फिरवत होती...
काय नव्हते त्या मृगजळ स्पर्षात... प्रेम, काळजी, माया आणि बरेच काही...
तिव्रतेने तिची आठवण आली पण शेकडो मैल दूर असलेली मी अर्ध्या रात्रीच्या काळोखात आठवणींचा झरा वहावण्या पलिकडे काहिच करु शकले नाही...
तिच्या प्रेमाची ऊब अनुभवत मी परत बाळ झाले होते...

माझे वाहणारे डोळे आणि पाठीवरून फिरणारा तिचा हलका कापरा हात... ह्यातच सारी रात्र सरली...

I miss you aai ...

कितने अजीब रिश्ते हैं यहां पे

दो पल मिलते हैं साथ साथ चलते हैं
जब मोड आयें तो बचके निकलते हैं

कितने अजीब रिश्ते हैं यहां पे !!